“Vroeger was ik net Pietje Bel, altijd op avontuur met mijn twee oudere broers en vrienden. Nu ben ik een vakidioot in grafimedia”. Wim de Hoop ging direct na de middelbare school met zijn handen aan het werk, als dieselmonteur. Later kwamen daar de grafische brainskills bij. Wim vertelt waarom hij doet wat hij doet. En waarom jongeren kansen moeten pakken die bij hun passie past, vroeg of later.
“Samen met mijn drie broers en zus groeide ik op, op de landerij met boomgaarden van mijn ouders in Langerak. Mijn oudste broer was mijn ondernemende voorbeeld. Samen met hem, mijn andere broer en vrienden gingen we altijd op avontuur. We verzamelden bij ons thuis en trokken vandaaruit het achterland in, of gingen naar de Lek.” Wim de Hoop kijkt terug op een fijne jeugd in een beschermende omgeving. Hij mocht kind zijn maar werd al vroeg gestimuleerd om de handen uit de mouwen te steken, dienstbaar te zijn. Net zoals zijn ouders, die in het transportbedrijf en een boerderij aan het werk waren. “Als jochie van 10-11 jaar hielp ik op het land en mochten wij de vrachtwagens aftanken en een stukje rijden naar onze eigen pomp.”
Na de basisschool werden de grenzen van Wims omgeving verlegd. Hij ging naar de LTS in Gouda en moest iedere dag zo’n 23 kilometer heen en 23 km terugfietsen. Dat leverde hem een goede conditie op. En eer. Wim en zijn broers wonnen diverse sportwedstrijden die er in Langerak of op school georganiseerd werden. Naast het sporten werd er veel aan brommers en trekkers gesleuteld.
Welke keuze maakte jij na de middelbare school?
Na de LTS kwam de keuze wel of niet verder leren. Wim schetst zijn weg: “Vanuit school was er nauwelijks begeleiding. Het ging zoals het ging. Ik weet nog goed dat een vriend koos voor de IVA in Driebergen. Dat trok mij ook. Ik was immers altijd met trekkers, brommers en vrachtauto’s bezig. Maar dan moest ik wel naar de kostschool en dat wilde ik niet. Dus ging ik iets nuttigs doen met de kennis die ik thuis al had meegekregen. Ik werd dieselmonteur. Mijn ouders vonden het prima, het was destijds nog niet echt de tijd van studeren. Zij hebben ook altijd met de handen gewerkt. Dit heeft mij gevormd. Voor mijn vrienden was mijn keuze om dieselmonteur te worden ook ‘gewoon’.
Hoe verliep jouw carrière?
Wim werkte als dieselmonteur totdat hij in militaire dienst ging. Daarna stond hij voor een nieuwe keuze: weer als dieselmonteur aan de slag of van het aanbod van een vriend gebruik maken om de grafische industrie in te gaan. Hij koos voor het laatste. Een switch die hem veel verandering, uitdaging en uiteindelijk het eigen ondernemerschap opleverde.
Wim somt zijn carrièrewegen op: “Ik kwam terecht bij familiebedrijf uitgeverij/drukkerij Rivierenpers/Veerman in Heusden Noord Brabant. Ik had geen gerichte opleiding gevolgd maar was wel gemotiveerd. Daarbij ging ik weer leren, één dag in de week naar school voor grafische vakken. Toen de voorman van de afwerkingsafdeling ziek werd, nam ik zijn taak over. Na drie jaar wilde ik meer. Ik mocht de functies van voorman en bedrijfsbureau combineren. Ik dokterde drukorders en calculaties met veel plezier uit. Wim vervolgde zijn leerproces door vier jaar lang op zaterdag de grafische vakschool voor staf en kader te volgen in Eindhoven. “Een gedegen opleiding, je leert alles over papier, hoe dit gemaakt wordt, wat de structuur is, het calculeren, kostprijs berekenen, kleurenleer en alles over de diverse druktechnieken. Toen begon ik het leren pas echt leuk te vinden, ik zag meteen de voordelen in het werk. Ik slaagde met zes negens op mijn eindlijst. Mijn scriptie werd als voorbeeld in de groep gebruikt.” Een overstap naar de sales volgde. Met voor het eerst klantcontacten. Dat was best even spannend.
Daarna volgde een tijd van veel wisselingen in werkplek én ontwikkeling. Wim werkte bij diverse drukkerijen/uitgeverijen van naam, zoals de Rivierenpers, Louis Vermijs in Breda (onderdeel Drukkerij Broese Breda), Biga Groep Zeist, Thieme Nijmegen (onderdeel Thieme-groep) en Plantijn Casparie IJsselstein/Nieuwegein. Hij leerde alle kneepjes van het vak, van precisie drukwerk, accountmanagement, hoofd bedrijfskantoor tot sales.
Hoe werd jij ondernemer?
In 2011 kwam Wim in contact met grafisch ontwerper en ondernemer Bert Koning. Bert zocht een compagnon. Dat werd Wim. “Ik besloot al mijn ervaring en kennis in te zetten in ons eigen bedrijf. En zelf voor ontwikkeling te blijven zorgen. Print is de laatste jaren minder geworden, we zien veel andere kansen. Als echte vakidioten denken we mee met onze klanten en helpen we hen op een open en eerlijke manier. Ik blijf dienstbaar, zoals ik vroeger al leerde. Wij ontwikkelen communicatiemiddelen die echt werken, voor online- en printmedia. Wij hebben de mediaketen ingericht met vaste ketenpartners zoals marketeers, contentmakers fotografen, filmers, drukkerijen, webbureau, sign professionals etc. Onze relaties vinden het prettig dat wij alle zaken voor ze regelen. Dat bespaart tijd en kosten en het maakt het werk voor ons leuker en interessanter.
Naast ons commerciële studiowerk vind ik dat wij ook iets moeten bijdragen aan onze maatschappij door op non-profit basis een eigen Kunst- en cultuurkrant (Arte e Cultura) uit te geven in Midden-Nederland. Een mooi vormgegeven uitgave met interessante verhalen over kunstenaars, landgoederen en cultuur in deze regio.”
Welke boodschap geef jij jongeren mee die nu een studie of werkkeuze maken?
“Onderzoek goed wat jouw passie is en zorg voor een goede basis. In de huidige maatschappij zijn zoveel meer mogelijkheden dan ik vroeger had. Als je voor een studie kiest, maak deze dan wel af. Mijn kinderen hebben bijvoorbeeld alledrie een universitaire studie en master volbracht wat hen een goede en stevige basis heeft gegeven.” Tot slot voegt Wim nadrukkelijk toe: “ook als je pas later ontdekt wat je leuk vindt, en het ‘gaat zoals het gaat’, dan is dat goed. Pak jouw kansen. Je komt er uiteindelijk wel.”